Leonardo Sciascia bu kitabında bugüne kadar çözülememiş, esrarengiz bir kaybolma vakasının izini sürüyor. Dahi fizikçi Ettore Majorana’nın kayboluşu… Majorana da Sicilyalı, kendisi gibi.
Polisin özensiz soruşturması hiçbir sonuç vermez. Dosya kapanır. Ettore Majorana kayıptır. İntihar ettiğine inanmaktadır herkes. Arkadaşları, polis.. Annesi dışında. Sciascia, dahi fizikçinin hayatına, çalışmalarına, çalışma tarzına, çevresine, bilim karşısındaki Sicilyalı tutumuna, ‘’garip’’ karakterine ışık tutarak aydınlatmaya çalışır olup bitenleri. Bunu yaparken bilimin, felsefenin, edebiyatın, tarihin, politika ve etiğin, şiirin rolüne, hayatımızın anlamına da değinir sık sık. Onun hayatını, davranışlarını, kararlarını başka türlü anlamlandırabilmemiz imkansızdır çünkü.
Bilim insanlarının çok azınlıkta kalan bir bölümünün, yirmi yıldan daha uzun süredir duvarda asılı duran bu Çehov silahının kaldırılmasını ve kullanılmamasını istedikleri için terk ettikleri, kalabalık bir bölümünün ise hevesle devam ederek patlamasına neden oldukları bu cehennemi oyun sahnesinden, Majorana olacakları önceden fark ettiği için mi çekilmişti yoksa,1937’de? Agamben, 2016 yılında Majorana’yı konu edindiği kitabında hala bu, ‘’gerçek neydi?’’ sorusunun cevabını aramaktadır.
İtalyan ve Alman faşizmlerinin ve Amerikan demokrasisinin ‘’savunma hassasiyetlerinin’’, ‘’beka sorunlarının’’ ayyuka çıktığı bir dönemin, Manhattan Projesi’nin, Hiroşima’nın ve Nagazaki’nin, Shakespeare’in soneleri, Dante’nin Ulysse’si ve başka şiirler, başka oyunlarla da resmedilen cepheden görünüşü.
Bu kitabın bir ‘’felsefi polisiye’’ olduğu notunu da düşelim, Sciascia’nın kendi adlandırmasına uyarak.
